11 czerwca 2025 r., grupa młodzieży z naszej parafii przyjęła sakrament bierzmowania. Mszy świętej przewodniczył i sakramentu udzielił biskup Piotr Libera, który do bierzmowanych skierował pełne miłości i mądrości słowo, zachęcając ich do odważnego życia Ewangelią.

Pamiętajmy w modlitwie o wszystkich bierzmowanych, aby napełnieni przez Ducha Świętego zawsze kroczyli drogami wiary i byli odważnymi świadkami Chrystusa w codziennym życiu.

Niech Duch Święty umacnia ich w wierze, miłości i odwadze!

„Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi». I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem.      A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I tak się stało”

 (z Księgi Rodzaju 1, 28-31) 

       W naszej parafii, w czerwcu, w czasie bujnego wzrostu i dojrzewania roślin, kultywowany jest obrzęd błogosławieństwa pól. Wyraża on naszą wdzięczność za wszelkie dobrodziejstwa otrzymane od Boga Stwórcy i Pana wszechrzeczy, który stworzył cały ten świat i powierzył go ludziom w opiekę. Nie znaczy to jednak, że wszystko zależy tylko od nas ludzi – przeciwnie – to Bóg jest Dawcą życia. Obrzęd błogosławieństwa pól jest przejawem naszej żywej wiary w Bożą Opatrzność – nieustanną opiekę i działanie Boga w naszym życiu. Na wspólną modlitwę mieszkańcy wsi wraz z kapłanem spotykają się przy udekorowanych kapliczkach lub krzyżach przydrożnych. Tam, po wysłuchaniu fragmentu Ewangelii oraz po modlitwie o błogosławieństwo Boże o dobre urodzaje i o to, aby nikomu nie brakowało chleba, następuje moment pokropienia wodą święconą pól i okolicznych zasiewów. Całość obrzędu zwieńcza Eucharystia sprawowana w intencji mieszkańców wsi z prośbą o błogosławieństwo dla wszystkich rolników. Dla tych co umiłowali naszą polską ziemię oraz okazują jej miłość i szacunek, i z troską dbają o plony zrodzone z zasianego ziarna.

„Pozostańcie wierni tradycjom waszych praojców. Oni podnosząc wzrok znad ziemi ogarniali nim horyzont, gdzie niebo łączy się z ziemią i do nieba zanosili modlitwę o urodzaj, o ziarno dla siewcy i ziarno dla chleba. Oni w imię Boże rozpoczynali każdy dzień i każdą swoją pracę i z Bogiem swoje rolnicze dzieło kończyli. Pozostańcie wierni tej prastarej tradycji! Ona wyraża najgłębszą prawdę o sensie i owocności waszej pracy. Szanujcie każde ziarno zboża kryjące w sobie cudowną moc życia. Uszanujcie również ziarno Słowa Bożego. Niech z ust polskiego rolnika nie znika to piękne pozdrowienie: Szczęść Boże! Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia. W nich zawarta jest nasza chrześcijańska godność. Nie dopuśćcie, aby ją wam odebrano — bo próbuje się to robić! Świat pełen jest zagrożeń. Docierają one poprzez środki przekazu także do polskiej wsi”.

(Krosno 10.06.1997 r. św. Jan Paweł II)

W niedzielę Miłosierdzia Bożego podczas Mszy świętych gościliśmy w naszej parafii Rycerzy Zakonu Świętego Jana Pawła II. Zakon ten powstał w styczniu 2011 roku jako wotum wdzięczności za wyniesienie do chwały błogosławionych papieża Jana Pawła II, stanowi męskie stowarzyszenie katolików świeckich pragnących formować swoje życie w odniesieniu do przykładu życia i nauczania swego patrona.

Brat Eugeniusz przedstawił nam rodzaje działalności, przez które Rycerze realizują swoje powołanie: tj.: dążenie do świętości, obrona wartości chrześcijańskich (w tym rodzinnych), obrona życia od poczęcia do naturalnej śmierci, dbanie o rozwój patriotyzmu i miłości do Ojczyzny, promocja nauczania świętego Jana Pawła II, promowanie duchowości katolików świeckich, wzajemna pomoc bratnia, wpieranie duchowieństwa, promocja duchowości mężczyzny, wspieranie chrześcijan. Na koniec swojego wystąpienia skierował słowa zachęty do mężczyzn z naszej parafii, aby rozważyli w swym sercu decyzję o wstąpieniu w szeregi Zakonu. 

Święte Triduum Paschalne – centrum roku liturgicznego – to czas szczególny dla każdego z nas. Jego istotę stanowi celebracja męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
W Wielki Czwartek, Mszą Wieczerzy Pańskiej, rozpoczęliśmy obchody Świąt Paschalnych skupiając naszą uwagę wokół tajemnicy Eucharystii i sakramentu kapłaństwa.
W Wielki Piątek, podczas Liturgii Męki Pańskiej, wysłuchaliśmy opisu męki z Ewangelii wg św. Jana. Następnie po uroczystej modlitwie powszechnej rozpoczęła się Adoracja Krzyża – znaku zbawienia i nadziei.
Liturgią Wigilii Paschalnej rozpoczęliśmy świętowanie Wielkiej Nocy. Po poświęceniu ognia i zapaleniu Paschału – symbolu zmartwychwstałego Chrystusa – w ciemnym wnętrzu świątyni zabrzmiało radosne „Światło Chrystusa”. Liturgia Słowa poprowadziła nas przez historię zbawienia – od stworzenia świata poprzez wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej, aż po zapowiedzi prorockie i ostateczne ich wypełnienie w zmartwychwstaniu Chrystusa. Szczególnym momentem była liturgia chrzcielna – ze świecami w rękach odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne, wyrzekając się zła i wyznając wiarę w Boga żywego – odnawiając naszą tożsamość dzieci Bożych.
W niedzielny poranek zgromadziliśmy się na uroczystej Mszy Świętej, poprzedzonej procesją rezurekcyjną wokół naszego kościoła. W radosnym pochodzie głosiliśmy światu nowinę, że Chrystus zmartwychwstał:

Chrystus zmartwychwstał! Alleluja!
Prawdziwie zmartwychwstał! Alleluja!

Katechezy podczas tegorocznych rekolekcji wielkopostnych w naszej parafii głosił ks. Piotr Adamiak. Przez kolejne trzy dni naszym rozważaniom towarzyszyła ikona współczesnego hiszpańskiego malarza Kiko Arguello „Dobry Pasterz” oraz fragment Ewangelii św. Jana – przypowieść o „Dobrym Pasterzu” (J 10). Ksiądz Piotr w swych naukach rekolekcyjnych skupił się szczególnie na trzech zagadnieniach związanych z naszym życie chrześcijańskim: posłuszeństwie, miłości i wspólnocie. Główne przesłanie, które otrzymaliśmy brzmi, aby każdy z nas w głębi serca zapragnął przyłożyć swoją głowę do umęczonej, cierniem ukoronowanej głowy Jezusa – Dobrego Pasterza, jak czyni to baranek przedstawiony na ikonie.