Zarządzenie Biskupa Płockiego w odpowiedzi na Komunikat
Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski
z dn. 13 marca 2020 roku

Bp Piotr Libera

Wprowadzenie stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce od dnia 13 marca 2020 roku każe podjąć nowe działania, także w dziedzinie życia religijnego Kościoła w Polsce. W związku z Komunikatem abpa Stanisława Gądeckiego, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, przekazuję następujące zarządzenia dla moich Drogich Kapłanów i Diecezjan.
1. W trosce o wzajemne zdrowie i odpowiedzialność za innych, pamiętajmy o możliwości skorzystania z dyspensy od obowiązku uczestnictwa w niedzielnych i świątecznych Mszach Świętych, której udzieliłem do dn. 29 marca br. Korzystajmy chętnie z tego prawa Kościoła. Proszę osoby starsze, chore, zainfekowane, a także dzieci, młodzież oraz wszystkich, którzy się boją zarażenia, aby pozostali w domach, jednocząc się w modlitwie za pomocą mediów. Na stronie internetowej diecezji płockiej aktualizowana jest informacja o transmisjach Mszy Świętych niedzielnych i codziennych, do których zachęcajmy wiernych. Proszę Księży Proboszczów, aby uświadomili wiernym, że nie powinni gromadzić się tłumnie w świątyniach. W kościele może znajdować się podczas Mszy Świętej nie więcej niż 50 osób. Jeśli wierni przyjdą, powinni zachować przynajmniej 1 metr odległości między sobą.

Zgodnie z rekomendacją Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski z dnia 12 marca br., mając na uwadze obecne zagrożenie zdrowia oraz życia (zgodnie z kan. 87 § 1, 1245 i kan. 1248 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego), udzielam dyspensy od obowiązku uczestnictwa w niedzielnej Mszy Świętej do dnia 29 marca br. następującym wiernym:

1) osobom w podeszłym wieku,
2) osobom z objawami infekcji (np. kaszel, katar, podwyższona temperatura, itp.),
3) dzieciom i młodzieży szkolnej oraz dorosłym, którzy sprawują nad nimi bezpośrednią opiekę,
4) osobom, które czują obawę przed zarażeniem.

Skorzystanie z dyspensy oznacza, że nieobecność na Mszy niedzielnej we wskazanym czasie nie jest grzechem. Jednocześnie proszę, aby osoby korzystające z dyspensy trwały na osobistej i rodzinnej modlitwie. Zachęcam również do duchowej łączności ze wspólnotą Kościoła poprzez transmisje radiowe, telewizyjne lub internetowe.

Apelując o roztropność, odpowiedzialność oraz zachowanie i pielęgnowanie spokoju, przypominam też duszpasterzom o obowiązku skrupulatnego przestrzegania w sprawach kultu Bożego w obecnym czasie, wytycznych przekazanych przez Radę Stałą Konferencji Episkopatu Polski w dniu 12 marca br. oraz wcześniejszych sugestii Przewodniczącego Episkopatu Polski – ks. abpa Stanisława Gądeckiego.

Płock, 12 marca 2020 r.

† Piotr Libera
Biskup Płocki

Co to jest komunia duchowa?

Komunia duchowa to akt duchowy, modlitewny, którego celem jest osiągnięcie takiego zjednoczenia z Jezusem (czy może lepiej: wejście w takie zjednoczenie), jakie daje nam przyjmowanie Go w sakramencie Jego Ciała i Krwi, ale poza przestrzenią sakramentalną.

Jeśli weźmiemy pod uwagę, że to zjednoczenie z Jezusem (a przez Niego z Ojcem w Duchu) jest nadrzędnym i ostatecznym celem naszego życia duchowego i wiary, to nie potrzeba już tłumaczyć, dlaczego święci mówili o komunii duchowej jako o „najbardziej korzystnej” (poza samą Eucharystią) praktyce religijnej.

Jak przyjmuje się komunię duchową?

Zasadniczo komunia duchowa polega na wzbudzeniu w swoim sercu gorącego pragnienia zjednoczenia z Jezusem tak i z takimi samymi skutkami, jak to się dzieje wówczas, gdy przyjmujemy Eucharystię.

Praktyka ta zakłada więc na wstępie miłość do Jezusa i pragnienie bycia z Nim w jedności, wiarę w Jego realną obecność w Eucharystii, świadomość (przynajmniej ogólną) jak wielkim jest ona darem i w związku z tym gorące pragnienie jej przyjęcia. Nie chodzi tu jednak tyle o wygenerowanie w sobie jakichś płomiennych uczuć czy emocji (mogą się one pojawić i nie należy nimi „gardzić”, ale pojawić się wcale nie muszą), ile o akt rozumu, wiary i woli.

Sam „sposób” przyjęcia komunii duchowej może być bardzo prosty i mieć formę krótkiej modlitwy czy wręcz aktu strzelistego. Na przykład: „Wierzę, Jezu, że jesteś rzeczywiście obecny w Eucharystii. Kocham Cię! Żałuję za grzechy, którymi Cię obraziłem. Przyjdź do mojego serca, oddaję Ci się cały! Nie pozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie!” – albo i jeszcze krócej.

Oczywiście warto zadbać, by dokonywało się to w spokoju i skupieniu, z szacunkiem właściwym randze tego, co ma się dokonać. Wcale nie od rzeczy byłoby uklęknąć, przyjąć odpowiednią postawę ciała wyrażającą cześć, miłość, szacunek.

W niedzielę 16 lutego obchodziliśmy odpust ku czci św. Walentego patrona naszej parafii. Sumę odpustową odprawił i kazania podczas obydwu mszy św. wygłosił ks. Michał Podgórski – wikariusz z parafii św. Józefa w Ciechanowie. W słowie skierowanym do nas mówił o zasadach miłości Boga i bliźniego, a szczególnie o miłości małżeńskiej. 

6 stycznia podczas mszy świętych rozpoczęliśmy uroczyście obchody Roku Jana Pawła II. W uchwale Sejmu ustanawiającej to wydarzenie zwrócono uwagę, że zajmuje on szczególne miejsce w historii Polski i Europy, a jego zdecydowane upominanie się o prawo naszej ojczyzny do wolności wśród narodów Europy, jego praktyczna obrona praw naszego narodu uczyniły Ojca Świętego najważniejszym z ojców niepodległości Polski.