6 stycznia podczas mszy świętych rozpoczęliśmy uroczyście obchody Roku Jana Pawła II. W uchwale Sejmu ustanawiającej to wydarzenie zwrócono uwagę, że zajmuje on szczególne miejsce w historii Polski i Europy, a jego zdecydowane upominanie się o prawo naszej ojczyzny do wolności wśród narodów Europy, jego praktyczna obrona praw naszego narodu uczyniły Ojca Świętego najważniejszym z ojców niepodległości Polski.

   Boża Opatrzność pozwoliła nam rozpocząć Nowy Rok 2020, który w naszej Ojczyźnie jest czasem szczególnej wdzięczności za dzieło życia i pontyfikat św. Jana Pawła II, największego z rodu Polaków. Wielu z nas pamięta spotkania z nim, jego słowa, wypowiadane w czasie pielgrzymek do Polski, zwłaszcza w czasie wizyty w Płocku, jego pełne dobroci i miłości gesty wobec dzieci, osób chorych i starszych. Młodsi także słyszeli o nim w kościołach, szkołach, na lekcjach religii. Chcemy dziś uroczyście rozpocząć Rok Świętego Papieża Polaka z okazji 100. rocznicy jego urodzin. Czynimy to wpatrując się w betlejemski żłóbek, tak cenny dla Jana Pawła II. Chcemy prosić Boga o dobre przeżycie tego roku, zaczerpnięcie nowych inspiracji dla naszego życia z tysięcy stron zachowanych słów, kazań, przemówień św. Jana Pawła II, papieża, który wprowadził Kościół katolicki w trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa. Niech wspólna modlitwa i śpiew kolęd, tak drogich Świętemu Papieżowi, poruszą nasze serca i umysły.

    Św. Jan Paweł II 13 czerwca 1999 r. wspominał w Radzyminie: „Wiecie, że urodziłem się w roku 1920, w maju, w tym czasie, kiedy bolszewicy szli na Warszawę. I dlatego noszę w sobie od urodzenia wielki dług w stosunku do tych, którzy wówczas podjęli walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc za to swoim życiem”. Jego rok łączy się z naszym wspomnieniem „Cudu nad Wisłą”, wspaniałego zwycięstwa żołnierzy polskich w sierpniu 1920 r.

Taką modlitwę Święty Papież odmawiał przez całe swoje życie:

„Duchu Święty, proszę Cię o dar mądrości do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych, o dar rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej, o dar umiejętności, abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary, o dar rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady i u Ciebie ją zawsze znajdował, o dar męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwać, o dar pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowską miłością, o dar bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu, który Ciebie, o Boże, obraża. Amen”.

         Dobry Ojcze, przez wstawiennictwo św. Jana Pawła II, papieża rodziny, dziękuję Ci za moją rodzinę, za każdego z jej członków. Dziękuję za żonę, rodziców i dzieci, rodzeństwo, wnuki i dziadków oraz za wszystkich, z którymi łączą mnie więzy krwi. Tobie zawierzam każdego z nas, Tobie oddaję naszą codzienność, zarówno tę pełną radości i optymizmu, jak i tę trudną, naznaczoną krzyżem.

Święty Jan Paweł II uczył: „Drodzy bracia i siostry, ani na chwilę nie zapominajcie o tym, jak wielką wartością jest rodzina. Za wstawiennictwem św. Jana Pawła II proszę Cię, Jezu, w betlejemskiej grocie, uświęć moją rodzinę, uświęć każdego z nas. Obudź w każdym z nas tę wielką miłość, o której pisał św. Paweł. Pomóż nam ją zbudować, na wzór Świętej Rodziny.

      W czasie pielgrzymki do Ziemi Świętej w 2000 r. w Betlejem papież Polak wyznał: „W tym Dziecięciu – Synu, który został nam dany – znajdujemy wytchnienie dla naszych dusz i prawdziwy chleb, który nigdy się nie kończy – Chleb eucharystyczny, zapowiedziany już przez samą nazwę tego miasta: Beth-lehem, «dom chleba». Bóg jest ukryty w Dziecku; Bóstwo jest ukryte w Chlebie Życia.