W dniach 22-23 lipca grupa 50 pielgrzymów z naszej parafii oraz parafii Przewodowo, Szyszki, Winnica i Gostynin udała się do Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie.

Na miejsce dotarliśmy około godz.10.00, czasu litewskiego. Na miejscu czekała już nasza przewodniczka Alina. Rozpoczęliśmy intensywne zwiedzanie. Od cmentarzu na Rossie, poprzez kościół św. Piotra i Pawła, św. Kazimierza, plac ratuszowy i prezydencki, miejsca związane z pamięcią wieszczów narodowych A. Mickiewicza, J. Słowackiego, J. I. Kraszewskiego. Aż wreszcie dotarliśmy przed Oblicze Matki Bożej Ostrobramskiej, gdzie uczestniczyliśmy we Mszy św. Każdy z nas zanosił intencje, które wzbudził w sercu.

Po pysznej degustacji regionalnych dań litewskich udaliśmy się na wieżę telewizyjną, z której najlepiej widać piękną panoramę Wilna. Po zakwaterowaniu w hotelu pomimo zmęczenia znaleźli się jeszcze wytrwali i ciekawi pielgrzymi, którzy indywidualnie udali się na nocne zwiedzanie Wilna.

Dzień drugi pielgrzymki rozpoczął się wspólnym wystawnym śniadaniem. Później udaliśmy się na Eucharystię. Następnie zwiedziliśmy Uniwersytet Wileński, dzielnicę żydowską, katedrę św. Stanisława, cerkiew św. Ducha. Udaliśmy się również na górę Trzech Krzyży, która niszczona niejednokrotnie, jest ważnym symbolem Wilna – pomnikiem tożsamości narodowej i walki z okupacją.

Odwiedziliśmy również Kościół Miłosierdzia Bożego. Znajduje się tam oryginalny obraz Jezusa Miłosiernego, namalowany pod dyktando siostry Faustyny ręką malarza Kazimierowskiego. Następnie zwiedziliśmy dom w którym przebywała siostra Faustyna, podczas swojego pobytu w Wilnie. Przy jej relikwiach oraz bł. księdza Sopoćki odmówiliśmy koronkę do Miłosierdzia Bożego.

Ostatnim miejscem do którego zabrała nas przewodniczka był malowniczo położonego na wodzie zamek w Trokach. Spacer nad jeziorami Galwe i Tataryszki zakończył się degustacją miejscowego przysmaku – kibinów, przyrządzanych przez mieszkających tam Karaimów.

Aż żal było odjeżdżać. Nie mniej jednak w dobrych nastrojach wyruszyliśmy do wytęsknionego domu. Z modlitwą i śpiewem na ustach oraz wspaniałymi wspomnieniami i nadzieją, że nasze prośby zostały wysłuchane przez Matkę Bożą. Do Gzów szczęśliwie dotarliśmy ok. godz.23.00.

Pomimo intensywności zwiedzania, długiej podróży autokarem i zmęczenia, pielgrzymi zadowoleni pytali – Pani Kasiu to, gdzie jedziemy w przyszłym roku?

Pan Bóg jeden raczy wiedzieć, gdzie nas poniesie na pielgrzymkowy szlak…

Jedno jest pewne – trzeba zejść z kanapy, założyć wygodne buty i iść tam, gdzie Pan Bóg poprowadzi!

Katarzyna Brusk – Zaręba