Uroczystość Wszystkich Świętych, obchodzona 1. listopada, jest dniem, w którym Kościół katolicki uroczyście wspomina wszystkich świętych, tych kanonizowanych, ale również wszystkich, którzy osiągnęli zbawienie i uczestniczą w chwale nieba, a ich imiona znane są jedynie Bogu. Dzień ten jest jednym z najbardziej radosnych dni dla chrześcijan, gdyż przypomina nam prawdę o powszechnym powołaniu do świętości. Każdy z Nas niezależnie od własnej drogi życiowej powołany jest do świętości. Święta Matka Teresa z Kalkuty lubiła powtarzać: „Świętość nie jest przywilejem, zarezerwowanym dla wąskiej garstki wybranych, ale jest obowiązkiem każdego chrześcijanina. MOIM I TWOIM”. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Wierzymy we wspólnotę wszystkich wiernych chrześcijan, a mianowicie tych, którzy pielgrzymują na ziemi, zmarłych, którzy jeszcze oczyszczają się, oraz tych, którzy cieszą się już szczęściem nieba, i że wszyscy łączą się w jeden Kościół; wierzymy również, że w tej wspólnocie mamy zwróconą ku sobie miłość miłosiernego Boga i Jego świętych, którzy zawsze są gotowi na słuchanie naszych próśb” (KKK 962).
(obrazek wyróżniający – Obraz Wszystkich Świętych Albrechta Dürera źródło Wikipedia)

„Ziemia wydała swój owoc;
Bóg, nasz Bóg nam pobłogosławił”.
                                                   Psalm 67, 7

W niedzielę 31. sierpnia w naszej świątyni została odprawiona Msza święta dziękczynna za tegoroczne plony i za chleb, który jest darem nieba. Był to szczególny dzień dla rolników naszej gminy, którzy dziękowali Bogu za błogosławieństwo dla ich pracy.
Uroczystej Eucharystii przewodniczył i okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Mirosław Danielski.

Święty Izydorze,
udziel swojej pomocy wszystkim,
którzy pracują na ojczystej ziemi,
zachowaj ich od wszelkich niebezpieczeństw,
udziel siły i mądrości do wykonywania
odpowiedzialnej pracy na roli. Amen

21. sierpnia był dniem naszej pielgrzymki na Warmię, do Sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej, jedynego uznanego przez Kościół miejsca objawień Matki Bożej w Polsce. Gietrzwałd to mała miejscowość położona na malowniczym terenie południowej Warmii nad rzeką Giłwą, gdzie od 27. czerwca do 16. września 1877 roku miało miejsce 160 objawień Najświętszej Panny Maryi Niepokalanej. Głównymi wizjonerkami objawień były Barbara Samulowska i Justyna Szafryńska. Podczas jednego z objawień dziewczynki usłyszały od Matki Bożej przepiękną obietnicę: „NIE SMUĆCIE SIĘ, BO JA ZAWSZE BĘDĘ PRZY WAS”. Matka Boża przemawiając po polsku do wizjonerek prosiła o: codzienne odmawianie różańca i pokutę, przemianę życia – zachowanie trzeźwości, nawrócenie i modlitwę, zwłaszcza o uczestnictwo we Mszy świętej. Przesłanie płynące z objawień, a szczególnie słowa Matki Bożej, że zawsze będzie przy nas, zapewne zapadły w serce każdego z nas i skłoniły do refleksji i umocniły w wierze. W drodze powrotnej odwiedziliśmy Pola Grunwaldzkie, na których 15. lipca 1410 roku rozegrała się jedna z największych bitew w dziejach średniowiecznej Europy pomiędzy wojskami polsko – litewskimi, dowodzonymi przez króla Władysława Jagiełłę i wielkiego księcia litewskiego Witolda a armią Zakonu Krzyżackiego pod komendą wielkiego mistrza krzyżackiego Ulricha von Jungingena. Stracie tych dwóch najpotężniejszych armii tamtych czasów wygrały sprzymierzone wojska polsko – litewskie przyczyniając się do wzmocnienia znaczenia państwa polskiego w Europie. W muzeum Bitwy pod Grunwaldem zwiedziliśmy wystawę opowiadającą o Wielkiej Wojnie z Zakonem Krzyżackim. Dziękujemy, przede wszystkim Panu Jezusowi i Matce Bożej Gietrzwałdzkiej, że czuwali nad nami na pielgrzymim szlaku, naszemu Księdzu Arturowi za opiekę duchową i organizację pielgrzymki oraz Panu Jerzemu (kierowcy) za bezpieczną podróż.

15 sierpnia przeżywaliśmy Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – patronalne święto naszego kościoła parafialnego. W tym dniu wspominaliśmy z wielką czcią tajemnicę, w której Maryja po zakończeniu swego ziemskiego życia, została z duszą i ciałem wzięta do nieba. Jest to znak i przypomnienie dla każdego z nas, że niebo jest naszym prawdziwym domem, zaś życie wieczne jest celem, do którego podążamy.
Dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny został ogłoszony w 1950 roku przez papieża Piusa XII.
Uroczystą sumę odpustową odprawił ksiądz Sławomir Ambroziak – wikariusz, Parafii pw. Św. Piotra w Ciechanowie. Serdecznie dziękujemy Księdzu Sławomirowi za zaangażowanie w głoszenie Słowa Bożego i życzymy obfitości łask potrzebnych na kapłańskiej drodze. Szczęść Boże!

„Tajemnica Wniebowzięcia jest pełna wielkiego uroku,
bo mówi o wieczności Matki.”
(ks. Jan Twardowski)

„Zróbcie mu miejsce, Pan idzie z nieba,
Pod przymiotami ukryty chleba …”

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Boże Ciało, to jedno z najważniejszych świąt w kalendarzu liturgicznym. Jak co roku zgromadziło nas na uroczystej procesji z Najświętszym Sakramentem do czterech ołtarzy, będącej wspólną manifestacją naszej żywej wiary w obecność Jezusa Chrystusa w sakramencie Eucharystii.

„Boże Ciało to święto, w którym Kościół wyznaje swoją wiarę w Jezusa Chrystusa, rzeczywiście obecnego w Eucharystii. Jest to także czas, byśmy wszyscy, jako wspólnota wierzących, wyszli na ulice naszych miast i wsi, by zanieść Chrystusa do naszych domów i miejsc pracy, by On mógł napełnić swoim błogosławieństwem nasze życie codzienne.” (św. Jan Paweł II)

Święto Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa ustanowione zostało przez papieża Urbana IV w sierpniu 1264 roku. Święto odnowił papież Klemens V w 1314 roku. Uroczystość została ustanowiona na skutek objawień jakich doznała św. Julianna z Cornillon w XII wieku. Chrystus, który jej się ukazał upominał się o ustanowienie święta Eucharystii na pierwszy czwartek po święcie Trójcy Przenajświętszej.
W Polsce po raz pierwszy uroczystość Bożego Ciała obchodzono w 1320 roku w diecezji krakowskiej, a od XV wieku Boże Ciało było znane w już w całym kraju. Najstarszy zachowany opis barwnej, rozśpiewanej procesji z Najświętszym Sakramentem pochodzi z piętnastowiecznego Płocka.