Rozpoczynamy Wielki Post – czas wewnętrznego wyciszenia i pokuty, wyrzeczenia i odnowy. Niech krótką refleksją nad Naszym życiem będzie wiersz Księdza Jan Twardowskiego:

Zdjęcie z Krzyża

Rozmaite zdjęcia z krzyża bywają,

na przykład:

zdjęcie z krzyża samotności

Ktoś cię nagle odnajdzie, ugości

mówi na ty, jak w Kanie zatańczy,

doda miodu, ujmie szarańczy

Albo:

zdjęcie z krzyża choroby

Wstajesz z łoża jak Dawid młody

I już jesteś do pracy gotowy,

gotów guza nabić Goliatowi

Ale są takie krzyże ogromne,

gdy kochając za innych się kona

To z nich spada się, jak grona wyborne

w Matki Bożej otwarte ramiona

„… Post – to przełamywanie samego siebie.
Post – to ułamywanie po kawałku swojego ja
na korzyść wielkiej i świętej sprawy:
zbawienia duszy …”
                                                        [nieznany autor]

Od posypania głów popiołem w Środę Popielcową rozpoczyna my  Wielki Post, 40-dniowe przygotowanie do przeżywania tajemnicy Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Tradycyjnemu obrzędowi posypania głów popiołem towarzyszą słowa: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz” albo „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.

„Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Łk 9, 23).

Słowa te bardzo dobrze obrazują , jaką wędrówkę powinniśmy podjąć aby dokonać Naszej odnowy duchowej w ciągu tych czterdziestu dni.