„Mam własny zagon i na swojej ziemi

Wszystkie czynności znam agrotechniczne

I nie uciekam od słońca promieni,

Kiedy mnie prace na skwar gonią liczne,

Ale uparcie trwam dni i tygodnie,

Choć to męka, chociaż niewygodnie.

Jednak jak miło jest i radośnie,

Kiedy swojego nastawia się ucha

I gdy wyczuwa się, jak zboże rośnie,

Jak spontanicznie do życia wybucha,

Jak się pod kłosem chyli i kołysze,

To tego żadne pióro nie opisze…”

 Stanisław Harla